طبیعت و جامعه از نظر ژان ژاک روسو
طبیعت و جامعه از نظر ژان ژاک روسو
�روسو می گوید:طبیعت انسان را نیک خلق کرده ولی جامعه او را شریر تربیت کرده است.طبیعت انسان را آزاد آفریده ولی جامعه از او بنده ساخته است.طبیعت انسان را خوشبخت بارآورده ولی جامعه او را بدبخت و بیچاره کرده است - این سه قضیه مرتبط به هم بیان یک حقیقت است.نسبت اجتماع به عالم طبیعت مانند نسبت شر است به خیر.تمام استدلالات روسو متکی به اصول فوق است.
در زندگی طبیعی،یعنی در حال توحش،انسان موجود خوبی است و ممکن هم نیست که بد باشد،زیرا هنوز نه اخلاقی وجود دارد ونه قانونی که از آن طریق خوب را از بد تمیز دهد.بر خلاف مقررات هم رفتار نمی کند،زیرا مقرراتی در بین نیست.او خود خواه است چون فقط از قریضه ی خویش پیروی می کند،و غریزه به او دستور می دهد که وجودش را حفظ کند؛و مانند حیوان بیگناه است فقط در رفع احتیاجات خود می کوشد. بد هیچ کس را نمی خواهد،و بیش از احتیاج خود چیزی نمی برد.حتی به طور غریزی رحم و شفقتی دارد که او را به همنوعان خود متمایل می سازد؛چنان که اگر خودش سالم و بی نیاز باشد طبعا برای نجات و آسایش دیگران نیز قدم بر می دارد.
یکشنبه 25 آذر 1386 - 4:29:04 AM